اثر اکسیژن تراپی بر تهوع و استفراغ پس از جراحی سزارین

¯ چکیده زمینه : یکی از روشهای پیشگیری از تهوع و استفراغ که به تازگی در برخی مطالعهها مطرح شده استفاده از اکسیژن اضافی حین عمل جراحی است که در مطالعههای مختلف نتایج متناقضی داشته است. هدف : مطالعه به منظور تعیین اثر اکسیژنتراپی بر تهوع و استفراغ بیماران بعد از عمل جراحی سزارین انجام شد. مواد و روشها : این مطالعه نیمه تجربی در سال 1382 بر روی 106 بیمار تحت عمل جراحی غیر اورژانس سزارین در بیمارستان امیر(ع) سمنان انجام شد. بیماران به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. بیهوشی و داروهای مصرفی در حین عمل و تا 6 ساعت پس از عمل برای همه بیماران یکسان بود. همه بیماران در حین عمل جراحی اکسیژن 50 درصد همراه با نیتروساکساید دریافت میکردند. در دوره پس از عمل (تا 6 ساعت) برای بیماران گروه آزمون در اتاق ریکاوری و بخش، اکسیژن 60 درصد با ماسک ساده گذاشته شد، اما به بیماران گروه شاهد(طبق معمول بیمارستان) فقط در اتاق ریکاوری اکسیژن 30 تا 40 درصد تجویز میشد و در بخش جراحی هیچ اکسیژنی تجویز نمیشد. میزان اشباع اکسیژن خون از طریق پالساکسیمتر (spo2) و تهوع و استفراغ بیماران طبق فهرستوارسی در اتاق ریکاوری و بخش ثبت میشد. یافتهها : میزان تهوع و استفراغ پس از عمل در گروه آزمون %3/28 و در گروه شاهد %5/24 بود که از نظر آماری اختلاف معنیداری نداشت. نتیجهگیری : نتایج این تحقیق نشان داد که اکسیژن %60 نمیتواند اثر پیشگیری بر تهوع و استفراغ پس از جراحی سزارین داشته باشد؛ اگرچه بیماران از دریافت اکسیژن احساس بهتری داشتند.